مصالح ساختمانی

انواع مصالح ساختمانی مورد استفاده در ساخت و ساز

 

مصالح کاربردی در ساختمان :

 

انواع مختلفی از مصالح ساختمانی مانند بتن، فولاد، چوب و بنایی مورد استفاده در ساختمان سازی وجود دارد. هر ماده دارای خواص مختلفی مانند وزن، استحکام، دوام و هزینه است که آن را برای انواع خاصی از کاربردها مناسب می کند. انتخاب مصالح برای ساخت و ساز بر اساس هزینه و اثربخشی برای مقاومت در برابر بارها و تنش های وارد بر سازه است.

 به عنوان یک مهندس سازه، با مشتریانم کار می کنم تا در مورد نوع مصالح استفاده شده در هر پروژه بسته به اندازه و کاربری ساختمان تصمیم بگیرم.

تولید مصالح ساختمانی یک صنعت به خوبی تثبیت شده و استاندارد شده است که قادر به تامین قابل اعتماد مصالح با کیفیت بالا برای سازه های ما است.

بخشی از مسئولیت های مهندس سازه، تهیه مشخصات پروژه شامل کلیه مصالح ساختمانی و استانداردهای قابل اجرا و تدارک برای رعایت آنها می باشد. این بخش مهمی از هر پروژه برای تعیین کیفیت و خواص مواد مورد استفاده است.

مصالح ساختمانی را می توان به طور کلی به دو دسته تقسیم کرد: مصالح ساختمانی طبیعی مانند سنگ و چوب و مصالح ساختمانی ساخت بشر مانند بتن و فولاد. هر دو دسته معمولاً قبل از استفاده در یک کاربرد ساختاری به سطح خاصی از آماده سازی یا درمان نیاز دارند.

در زیر لیستی از موادی است که بیشترین استفاده را در پروژه های مشاوره مهندسی داشته را نام میبریم.

 

بتن:

 

بتن یک ماده مرکب است که از اختلاط سیمان، سنگدانه هایی مانند ماسه و سنگ خرد شده و آب به دست می آید.

خواص بتن به نسبت های استفاده شده در طرح اختلاط بستگی دارد. بنابراین، ارائه خواص مواد و نتایج آزمایش برای هر تکه بتن، یک روش استاندارد برای تامین کنندگان بتن است.

بتن تازه را می توان در قالب ریخته شد تا هر شکل یا فرمی به خود بگیرد و زمان می برد تا به یک ماده سنگ مانند تبدیل شود.

حداکثر 7 روز طول می کشد تا بتن به اکثریت مقاومت خود برسد و برای جلوگیری از ترک خوردن یا کاهش ظرفیت نیاز به توجه ویژه ای برای عمل آوری دارد. بتن بسیار پرکاربرد است و برای کاربردهایی که نیاز به ترکیبی از استحکام و دوام دارند، به سراغ مصالحی می‌روم.

به عنوان مثال، بتن یک ماده عالی برای پایه های ساختمانی است که وزن سازه با زمین برخورد می کند. این امر مستلزم استحکام برای حمل بار و همچنین دوام برای مقاومت در برابر تماس با خاک اطراف است.

بتن زمانی که در معرض تنش های فشاری قرار می گیرد بسیار قوی است، اما شکننده است و مقاومت کششی محدودی دارد. در ترکیب با میلگردهای فولادی، بتن مسلح برای طیف وسیعی از سازه‌ها مانند ساختمان‌های بلند چند طبقه، پل‌ها، جاده‌ها، تونل‌ها و بسیاری کاربردهای دیگر قوی‌تر و مناسب‌تر است.

فولاد:

فولاد یکی از قوی ترین مصالح ساختمانی موجود با ظرفیت مقاومت عالی در هر دو حالت کشش و فشار است. به دلیل نسبت مقاومت به وزن بالا، برای چارچوب سازه ای ساختمان های بلند و تاسیسات صنعتی بزرگ ایده آل است.

فولاد سازه ای در اشکال استاندارد مانند نبشی، تیرهای I و کانال C موجود است. این اشکال را می توان به یکدیگر جوش داد یا با استفاده از پیچ و مهره های با استحکام بالا، سازه هایی ساخت که قادر به مقاومت در برابر نیروها و تغییر شکل های بزرگ هستند.

فولاد یک مصالح ساختمانی نسبتاً گران است، بنابراین این وظیفه مهندس سازه است که اندازه‌ها و اشکال اقتصادی را با توجه به بارهای واقعی روی ساختمان انتخاب کند تا از طراحی بیش از حد جلوگیری شود. به دلیل هزینه بالاتر فولاد، من اغلب از مشتریان خود سؤالاتی دریافت می کنم که آیا راهی برای کاهش وزن و اندازه برخی از اعضای فولادی در سازه وجود دارد یا خیر.

این را می توان در صورتی انجام داد که بتوان بارها را روی اعضا کاهش داد و/یا تکیه گاه های عمودی اضافی را وارد کرد. نصب فولاد نسبت به بتن زمان کمتری دارد و در هر نوع محیطی قابل نصب است.

 

چوب:

چوب هزاران سال است که به عنوان مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد و اگر به درستی نگهداری شود تا صدها سال دوام می آورد.

این یک منبع طبیعی به راحتی در دسترس و مقرون به صرفه با وزن سبک و خواص بسیار قابل ماشینکاری است.

همچنین عایق خوبی در برابر سرما می کند که آن را به یک مصالح ساختمانی عالی برای خانه ها و ساختمان های مسکونی تبدیل می کند.

قطعات چوبی مورد استفاده در ساخت و ساز به صورت ماشینی تراشیده شده و با مشخصات ابعادی خاصی اره می شوند.

الوار ابعادی در بخش‌های بسیار در دسترس مانند 2×4، 2×6» و غیره عرضه می‌شود. این چوب معمولاً در ساخت دیوارها و کف استفاده می‌شود. باور کنید یا نه، یک 2 اینچ 4 اینچ در واقع 1 ½ اینچ عرض x 3 ½ اینچ ارتفاع دارد.

چوبی که در ابعاد بزرگتر تولید می شود به عنوان چوب یا تیر اطلاق می شود و معمولاً برای ساخت قاب سازه های بزرگ مانند پل ها و ساختمان های چند طبقه استفاده می شود.

چوب مهندسی شده نوع دیگری از چوب مورد استفاده در ساخت و ساز است که از اشکال مختلف چوب به هم چسبانده شده تا یک ماده کامپوزیت مناسب برای کاربردهای خاص ساختمانی را تشکیل دهد. نمونه هایی از چوب مهندسی شده، چوب لمینت شده (گلولام)، تخته سه لا و تخته فیبر است.

چوب به دلیل وزن سبکش مناسب ترین مصالح ساختمانی برای تحمل بارهای سنگین تر نیست و برای دهانه های طولانی ایده آل نیست.

چوب به ندرت برای شالوده ها و دیوارهای زیرزمین استفاده می شود، زیرا به دلیل تماس با خاک/رطوبت که می تواند نسبتاً گران باشد، باید تحت فشار قرار گیرد. در خانه های اسکلت چوبی، پایه ها و دیوارهای زیرزمین معمولاً با بتن مسلح ساخته می شوند.

سنگ تراشی:

 

ساختمان بنایی استفاده از واحدهای جداگانه برای ساخت سازه است که معمولاً از ملات برای اتصال واحدها به یکدیگر استفاده می شود.

متداول ترین ماده ای که من در طراحی سازه های بنایی استفاده می کنم بلوک بتنی است که در صورت نیاز با تقویت عمودی فولادی.

بنایی در مقاومت در برابر بار/تنش های فشاری قوی است که استفاده از آن را برای ساخت دیوارهای باربر ایده آل می کند.

از دیگر مصالح بنایی می توان به آجر، سنگ و بلوک شیشه ای اشاره کرد. سنگ تراشی یک ماده بسیار بادوام و مقاوم در برابر آتش است، اما می تواند به ملات و کیفیت کار حساس باشد.

استفاده از سنگ تراشی به عنوان دیوارهای باربر برای طراحی ساختمان های چند طبقه در دفتر من افزایش یافته است.

سیستم سازه ای معمولاً از کف های بتنی تشکیل شده است که بر روی ترکیبی از دیوارهای بنایی و بتن آرمه بسته به تعداد طبقات و میزان بار روی دیوارها تکیه می کنند.

دیوارهای بنایی با پنجره یا بازشو به تیرها یا لنگه های افقی نیاز دارند تا وزن دیوار در بالای دهانه را بپوشانند. بنایی به اندازه اسکلت های بتنی یا فولادی با بازشوهای بزرگ در دیوارها سازگار نیست، اما اگر اندازه قاب و بازشو معقول باشد و طول قطعات دیوار خیلی کوتاه نباشد، می تواند یک انتخاب اقتصادی باشد.

 

دیوار های باربر:

دیوارهای بنایی باربر را می توان برای ساخت ساختمان های چند طبقه روی هم قرار داد. بار وارده بر دیوار بنایی طبقه اول، تجمع تمام وزن طبقات بالای آن است.

بنابراین دیوار طبقه پایین باید محکمتر از دیوارهای طبقه بالایی باشد. این را می توان با تقویت حفره های دیوارهای بنایی پایین با میله های فولادی و دوغاب بتنی به دست آورد.

میله های فولادی بیشتر فاصله نزدیکتر هسته های دوغاب شده برابر است با دیوارهای بنایی قوی تر. اگر دیوار بنایی باربر به دلیل بازشوهای مورد نیاز مانند راهروهای درایو پارکید تا انتهای فونداسیون امتداد نداشته باشد، تیرهای بزرگ انتقال بتنی یا فولادی برای حمایت از دیوار بالای دهانه مورد نیاز است.

چیزهای بیشتری در مورد مصالح ساختمانی وجود دارد که می توان آنها را پوشش داد، اما امیدواریم که این موضوع به شما درک خوبی از هر یک از مواد اصلی و کاربردهایی که برای هر یک از آنها مناسب هستند، می دهد.

اگر در مورد هر یک از این مواد سؤالی دارید، در قسمت نظرات زیر آن را مطرح کنید.

 

بتن

بتن چیست؟

عوامل تشکیل دهنده

بتن این ماده ی چسبنده عموما حاصل فعل و انفعال سیمان های هیدرولیکی و آب می‌باشد. حتی امروزه چنین تعریفی ازبتن شامل طیف وسیعی از محصولات می‌شود.

ممکن است از انواع مختلف سیمان و نیز پوزولان ها، سرباره کوره ‌ها، مواد مضاف، گوگرد، مواد افزودنی  پلیمر ، الیافو غیره تهیه شود. همچنین در نحوه ساخت آن ممکن است حرارت، بخار آب، اتوکلاو، خلا، فشارهای هیدرولیکی و متراکم کننده ‌های مختلف استفاده شود.

با توجه به گسترش و پیشرفت علم و پیدایش تکنولوژی های فراوان در قرن اخیر، شناخت  و خواص آن نیز توسعه قابل ملاحظه ای داشته است، به نحوی که امروزه شاهد کاربرد انواع مختلف با مصالح مختلف هستیم که هر یک خواص و کاربری مخصوص به خود را داراست.

در حال حاضر انواع مختلفی از سیمانها که شامل پوزولان ها، سولفورها، پلیمر ها، الیاف های مختلف و افزودنی های متفاوتی هستند، تولید می شوند.

 

 

انواع آن

همچنین می توان خاطر نشان کرد که تولید انواع بتن ها با استفاده از حرارت، بخار، اتوکلاو، تخلیه هوا، فشار هیدرولیکی ویبره و قالب انجام می گیرد. به طور کلی محصولی است که از اختلاط آب با سیمان آبی و سنگدانه های مختلف در اثر واکنش آب با سیمان در شرایط محیطی خاصی به حاصل می شود و دارای ویژگی های خاص است.

بتون اینک با گذشت بیش از 170 سال از پیدایش سیمان پرتلند به صورت کنونی توسط یک بنّای لیندزی، دستخوش تحولات و پیشرفت های شگرفی شده است.

در دسترس بودن مصالح آن، دوام نسبتا زیاد و نیاز به ساخت و سازهای فراوان سازه های بتنی چون ساختمان ها، سازه ها، سد ها، پل ها، تونل ها و راه ها، این ماده را بسیار پر مصرف نموده است.

عوامل شیمیایی و فیزیکی

 

اینک حدود سه تا چهار دهه است که کاربرد این ماده در شرایط خاص مورد استقبال کاربران آن قرار گرفته است. امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی مشخص شده است.

که صرف توجه به مقاومت به عنوان یک معیار برای طرح بتن خشک برای محیط های مختلف و کاربردهای مختلف نمی تواند جوابگوی مشکلاتی باشد که در دراز مدت در سازه های بتنی ایجاد می گردد.

چند سالی است که مساله دوام بتن در محیط های مختلف مورد توجه قرار گرفته است.

مشاهده خرابی هایی با عوامل فیزیکی و شیمیایی در بتن ها در اکثر نقاط جهان و با شدتی بیشتر در کشور های در حال توسعه، افکار و اذهان را به سمت طرح بتن هایی با ویژگی خاص و با دوام لازم سوق داده است.

در این راستا در پاره ای از کشورها دستورالعمل ها و استانداردهایی نیز برای طرح بتن با عملکرد بالا تهیه شده و طراحان و مجریان در بعضی از این کشورهای پیشرفته ملزم به رعایت این دستورالعمل ها گشته اند.

 

 

 

 مواد تشکیل دهنده بتن

مواد بتن از سنگدانه‌ ها در بتن تقریبا سه چهارم حجم آن را تشکیل می‌دهند و ملات سیمان و آب یک چهارم تشکیل می دهد.

  1. سیمان (Cement )

ملات سیمان از مواد تشکیل دهنده بتن است.

  1. آب (Water)

کیفیت آب در بتن از آن جهت حائز اهمیت است که ناخالصی ‌های موجود در آن ممکن است در گیرش سیمان اثر گذاشته و اختلالاتی به وجود آورند. همچنین آب نامناسب ممکن است روی مقاومت بتن اثر نامطلوب گذاشته و سبب بروز لکه‌ هایی در سطح بتن و حتی زنگ زدن آرماتور بشود.

در اکثر اختلاط‌ ها آب مناسب برای بتن آبی است که برای نوشیدن مناسب باشد. مواد جامد چنین آبی به ندرت بیش از 2000 قسمت در میلیون ppm خواهد بود به طور معمول کمتر از 1000 ppm می‌ باشد. این مقدار به ازای نسبت آب به سیمان 0٫5 معادل 0٫05 وزن سیمان می ‌باشد.

معیار قابل آشامیدن بودن آب برای اختلاط مطلق نیست و ممکن است یک آب اشامیدنی به جهت داشتن درصد بالایی از یون های سدیم و پتاسیم که خطر واکنش قلیایی دانه‌ های سنگی را به همراه دارد، برای بتن سازی مناسب نباشد.

به عنوان یک قاعده کلی هر آبی که ph درجه اسیدیته آن بین 6 الی 8 بوده و طعم شوری نداشته باشد می ‌تواند برای آن مصرف شود. رنگ تیره و بو لزوما وجود مواد مضر در آب را به اثبات نمی ‌رساند.

  1. مقدار آب مصرفی در سیمان

مقدار آب مصرفی در داخل بتن بسیار با اهمیت است. به منظور تکمیل فرایند واکنش سیمان با آب مقدار مشخصی آب مورد نیاز است.

در صورتی که این مقدار کمتر از آن حد باشد قسمتی از سیمان برای واکنش آب کافی دریافت نمی‌ کند و واکنش نداده باقی می ‌ماند.

در صورتی که بیش از مقدار مورد نیاز آب به مخلوط آن اضافه شود پس از تکمیل واکنش، مقداری آب به صورت آزاد در داخل بتن باقی می ‌ماند که پس از سخت شدن بتن باعث پوکی آن و نتیجتا کاهش مقاومت خواهد شد.

به همین دلیل دقت در مصرف نکردن آب زیاد در داخل بتن به منظور حصول مقاومت بالا ضروری است. مقدار آب لازم برای تکمیل واکنش به صورت پارامتر نسبت آب به سیمان تعریف می‌ شود.

این نسبت برای سیمان پرتلند معمولی حدود 25 درصد است.

با این مقدار آب بتن فاقد کارایی لازم خواهد بود و معمولا نسبت آب به سیمان مورد استفاده در کارگاههای ساختمانی بیش از این مقدار است.

در تعیین نسبت اختلاط بتن پارامتری لحاظ می‌شود که مقدار رطوبت سنگدانه‌ها را نیز قبل از افزودن آب به بتن لحاظ می ‌کند که در تعیین مقدار آب مورد نیاز حائز اهمیت است.

این رطوبت اضافی (یا کمبود رطوبت) مقدار رطوبت مازاد (کمبود رطوبت) سنگدانه ‌ها از حالت اشباع با سطح خشک SSD یا (Saturated Surface Dry) است.

 

بتن

 

 عمل آوری بتن

با ادامه یافتن Hydration مقاومت بتن افزایش می ‌یابد و این واکنش عامل افزایش مقاومت بتن یا همان گیرش سیمان است.

برای عمل آوری یا ادامه یافتن فرآیند Hydration باید رطوبت نسبی حداقل 80 درصد باشد.

در صورتی که رطوبت کمتر از این مقدار شود عمل آوری آن متوقف شده و در صورتی رطوبت نسبی به بالای 80 درصد بازگردد فرآیند هیدراسیون یا Hydration دوباره شروع خواهد شد.

به دلیل تبخیر قسمتی از آب مورد نیاز قبل از تکمیل واکنش بین آب و سیمان (که چندین روز طول می‌کشد) قسمتی از سیمان موجود در مخلوط مواد واکنش نداده باقی می ‌ماند.

پس از بتن ریزی باید بلافاصله توجه لازم به فرایند عمل آوری معطوف گردد.

عمل آوری عبارت است از حفظ رطوبت آن تا زمانی که واکنش بین سیمان و آب تکمیل شود.

این عمل می ‌تواند به وسیله عایق کاری موقت، پاشش آب یا تولید بخار صورت گیرد.

از دیدگاه عملی، حفظ رطوبت بتن برای 7 روز توصیه می‌ شود. در شرایطی که این کار ممکن نباشد حداقل زمان عمل آوری بتن نباید کمتر از 2 روز باشد.

عمل آوری بتن

عمل آوری بتن

عمل آوری بتن

عمل آوری یک مرحله بسیار مهم هنگام ریختن بتن است و نقش اساسی در توسعه مقاومت و دوام بتن دارد.

عمل آوری باعث افزایش مقاومت و کاهش نفوذ پذیری می شود و همچنین می تواند ترک خوردگی ، پوسته پوسته شدن و نقص سطح را به حداقل برساند.

به طور خلاصه، عمل آوری به معنای حفظ رطوبت و درجه حرارت مناسب در بتن برای مدتی است. بلافاصله پس از اتمام بتن ریزی انجام می شود و شامل تعمیر و نگهداری هم در عمق و هم در نزدیکی سطح برای مدت طولانی است.

با عمل آوری مناسب، بتن در برابر تنش، سایش، یخ زدگی و ذوب شدن مقاومت بیشتری پیدا می کند و همچنین ثبات حجم را بدست می آورد.

 

مدت زمان عمل آوری بتن

 

زمان عمل آوری به عوامل ایجاد شده بستگی دارد:

مقاومت مورد نظر

نسبت اختلاط

اندازه و شکل اجزای بتن

شرایط آب و هوایی محیط

شرایط آینده

 

در حالی که منتظر خشک شدن بتن هستید، این بازه های زمانی را در ذهن داشته باشید:

بعد از بتن ریزی (۲۴ تا ۴۸ ساعت) افراد می توانند روی سطح راه بروند.

پس از عمل آوری جزئی (حداقل ۷ روز)، تردد وسایل نقلیه و تجهیزات مجاز است.

پس از اتمام ۲۸ روز ، بتن باید کاملاً عمل آوری شود.

۱- بتن با روند کسب مقاومت متوسط، در دمای حداقل ۱۰ درجه و محیط مرطوب، باید به مدت معمولا ۲ روز پس از بتن ریزی نگه داری شود.

۲- بتن با روند کسب مقاومت سریع(زودگیر)، باید در دمای حداقل ۱۰ درجه و در محیط مرطوب به مدت معمولا ۳ روز پس از بتن ریزی نگه داری شود.

۳- بتن با روند کسب مقاومت کند(دیرگیر)، باید در دمای حداقل ۱۰ درجه و در محیط مرطوب به مدت معمولا ۱۴ روز پس از بتن ریزی نگه داری شود.

 

 

روش ها و مواد عمل آوری

 

با استفاده از این روش های می توان بتن را در دمای مطلوب مرطوب نگه داشت.

۱- روشهایی که باعث حفظ حضور آب مخلوط در بتن در دوره سخت شدن اولیه می شوند و آنها عبارتند از:

 

۱-۱- استخر و غوطه وری

در سطوح مسطح مانند پیاده روها و کف ها ، بتن را می توان با استفاده از حوضچه آب عمل آوری کرد. این یک روش ایده آل برای جلوگیری از از دست دادن رطوبت و همچنین برای حفظ درجه حرارت یکنواخت در بتن است.

آب لازم برای عمل آوری نباید بیش از ۱۱ درجه سانتیگراد خنک تر از بتن باشد زیرا باعث جلوگیری از تنش های حرارتی بتن می شود که منجر به ترک خوردگی می شوند. این روش به کار و نظارت قابل توجهی نیاز دارد و معمولاً برای پروژه های کوچک استفاده می شود. روش غوطه وری معمولاً در آزمایشگاه برای پخت نمونه های آزمایش بتن استفاده می شود.

 

غوطه وری جهت عمل آوری بتن

۱-۲- مه پاشیدن

مه پاشیدن با آب از روش های عالی عمل آوری در شرایطی است که دمای محیط بالاتر از دمای انجماد باشد و رطوبت آن پایین باشد. تا زمان تکمیل عملیات ، مه پاشیدن باعث به حداقل رساندن ترک خوردگی پلاستیک می شود.

هزینه مه پاشی بالا است و نیاز به  به تأمین آب کافی و نظارت دقیق دارد.

 

۱-۳- پوشش های مرطوب

از پوشش های مرطوب اشباع شده از آب مانند گل مینا ، تشک های نخی ، فرش یا سایر پارچه های نگهدارنده رطوبت برای فرآیند عمل آوری استفاده می شود.

سه روش فوق مقداری خنک کننده را از طریق تبخیر فراهم می کند ، که در شرایط آب و هوایی گرم مفید است.

 

۲-  روشهایی که باعث کاهش اتلاف آب از سطح بتن می شوند و آنها عبارتند از:

 

۲-۱- کاغذ های غیرقابل نفوذ

کاغذ غیرقابل نفوذ برای عمل آوری بتن شامل دو ورق کاغذ کرافت است که توسط قیر با الیاف تقویت کننده به یکدیگر چسبانده شده اند. روشی کارآمد برای بهبود سطوح افقی مانند تیر ها و سقف ها و مقاطعی با اشکال نسبتاً ساده است.

مزیت استفاده از این روش این است که اضافه شدن دوره ای آب ضروری نیست و همچنین با جلوگیری از از بین رفتن رطوبت بتن ، هیدراتاسیون سیمان را افزایش می دهد.

 

۲-۲- ورق های پلاستیکی

از ورق پلاستیکی مانند فیلم پلی اتیلن که یک بازدارنده رطوبت سبک و موثر است را می توان برای عمل آوری بتن استفاده کرد و همچنین به دو شکل پیچیده و ساده اجرا می شود.

 

۲-۳- ممبران ها

ترکیبات سازنده ممبران ها  شامل واکس ، رزین ، لاستیک، کلر و سایر مواد است که می تواند برای به تاخیر انداختن یا کاهش تبخیر رطوبت از بتن استفاده شود. آنها کارا ترین و پرکاربردترین روش برای عمل‌آوری بتن تازه هستند.

۳-  روشهایی که با تأمین گرما و دادن رطوبت اضافی به بتن ، عملیات را تسریع می کنند و آنها عبارتند از:

 

۳-۱- بخار آب

بخار آب روشی برای عمل آوری در فشار جو برای سازه های محصور و پروژه های بزرگ بتنی پیش ساخته است. دمای بخار باید تا حدود ۶۰ درجه سانتیگراد حفظ شود تا مقاومت بتن مورد نظر ایجاد شود.

 

۲-۳-پتو عایق

هنگامی که دما به زیر ۰ درجه سانتیگراد می رسد می توان از لایه های مواد خشک و متخلخل برای ایجاد عایق در برابر یخ زدگی بتن استفاده کرد. پتوهای عایق از فایبرگلاس ، لاستیک اسفنجی ، الیاف سلولز ، پشم معدنی و کف وینیل ساخته می شوند.

مقطع را می توان با یک پتوی که دارای پوشش مقاوم در برابر رطوبت است، عایق بندی کرد و باید مراقبت کرد که بیش از حد درجه حرارت بتن از بین نرود.

پتو عایق عمل آوری بتن

۳-۳- گرمکن های برقی

گرمایش الکتریکی به ویژه در بتن ریزی هوای سرد بسیار مفید است. این روش های عمل آوری الکتریکی در درجه اول در صنعت بتن پیش ساخته استفاده می شود.

 

روش یا ترکیبی از روش ها به عوامل مختلفی از جمله در دسترس بودن مواد عمل آوری ، اندازه ، شکل ، سن بتن ، زیبایی ظاهری و بودجه کارفرما بستگی دارد. مهمترین جنبه عمل آوری بتن دما است ، بتن نباید خیلی سرد یا خیلی گرم باشد. برای جلوگیری از ترک خوردگی و آسیب دیدن سطح.